Κατάθεση στεφάνου για τη Δημοτική Ενότητα Ζεφυρίου από τον Γιάννη Μαυροειδάκο…
Με περηφάνια και μεγαλοπρέπεια, όπως αρμόζει στην ημέρα, παρά τον βροχερό καιρό, τίμησε η Δημοτική Ενότητα Ζεφυρίου, του Δήμου Φυλής, την Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821, παρουσία τοπικών αρχόντων, εκπροσώπων φορέων και συλλόγων, πλήθος κόσμου και μαθητών.Στο ανεπανάληπτο πανεθνικό κατόρθωμα του 1821, που οδήγησε στην παλιγγενεσία μας μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, αναφέρθηκε στην πανηγυρική ομιλία του ο Αντιδήμαρχος Ζεφυρίου, Γιάννης Μαυροειδάκος, υπογραμμίζοντας πάντως ότι
η σημερινή μέρα δεν είναι μόνο ημέρα εορτασμού και μνήμης. «Είναι και ευκαιρία εθνικής περίσκεψης και προβληματισμού. Είναι ευκαιρία συναγωγής χρήσιμων διδαγμάτων για το παρόν και το μέλλον μας, ως ατόμων και ως λαού», τόνισε ο Αντιδήμαρχος επισημαίνοντας ότι ως χώρα περνάμε σήμερα τραγικές ώρες. «Βρισκόμαστε στο χείλος της κατάρρευσης και της εξαθλίωσης, στα άγρια νύχια μιας νέας σκλαβιάς, οικονομικής αυτή τη φορά», υπογράμμισε ο κ. Μαυροειδάκος, παροτρύνοντας άπαντες να διδαχθούν από το ήθος και τις πράξεις των αθάνατων ηρώων του 1821 και να μιμηθούν την αυτοθυσία και την φιλοπατρία τους. Καταλήγοντας, επισήμανε ότι ως Έλληνες θα πρέπει να «κάνουμε καλή χρήση της ελευθερίας» και να μην ξεχνάμε ότι «θέλει αρετήν και τόλμη η ελευθερία, θέλει θυσίες για να την αποκτήσουμε και κυρίως για να την διατηρήσουμε».Οι εορταστικές εκδηλώσεις ξεκίνησαν με την πανηγυρική κωδονοκρουσία σε όλες τις εκκλησίες του Ζεφυρίου, ενώ οι τοπικοί άρχοντες και οι μαθητές των σχολείων της περιοχής παρακολούθησαν τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Παναγίας Γρηγορούσας. Εν συνεχεία εψάλη επιμνημόσυνη δέηση στην Πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου και ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων. Οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες δεν επέτρεψαν ωστόσο την πραγματοποίηση της παρέλασης της μαθητιώσας νεολαίας του Ζεφυρίου, η οποία πάντως έδωσε δυναμικό «παρών» τόσο κατά τη Θεία Λειτουργία όσο και στην εκδήλωση κατάθεσης στεφάνων. Ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας του Γιάννη Μαυροειδάκου, έχει ως εξής:
 |
Ο Γιάννης Μαυροειδάκος απαγγέλει τον πανηγυρικό της ημέρας
|
"Με συναισθήματα εθνικής συγκίνησης και υπερηφάνειας συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ, για να εορτάσουμε τη μεγάλη επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821, να επαναφέρουμε στη μνήμη μας περιστατικά και πρόσωπα εκείνης της εποχής και να αποτίσουμε φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους γενναίους προγόνους μας, που με τον αγώνα και τη θυσία τους μάς χάρισαν την ελευθερία.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η Επανάσταση του 1821 ήταν καρπός πανεθνικής προσπάθειας. Ήταν τελικό αποτέλεσμα πολύχρονου αγώνα όλων των Ελλήνων, ασχέτως γεωγραφικής καταγωγής και κοινωνικής τάξης που βοήθησαν με τον τρόπο τους και με όλες τις δυνάμεις τους, για να οδηγηθεί ο τιτάνιος Αγώνας σε αίσιο πέρας.
Όπως είναι γνωστό, ο αγώνας των Ελλήνων για την απόκτηση της ελευθερίας τους δεν άρχισε το 1821, αλλά σχεδόν αμέσως μετά την Αλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1453.
Εκτός από την αδούλωτη Μάνη, όλη η υπόλοιπη Πελοπόννησος και όλη η Ελλάδα, στέναζε κάτω από το βαρύ ζυγό του βάρβαρου δυνάστη. Αγρια φορολογία, σκληρή εργασία, μαρτύρια, εξισλαμισμοί, παιδομαζώματα, διώξεις και σκοτωμοί ήταν οι καθημερινές συνέπειες της δουλείας.
Όσοι δεν υπέφεραν την σκλαβιά έφευγαν και ήταν αυτοί που απετέλεσαν την απροσκύνητη κλεφτουριά.
Στην ηθική προπαρασκευή του Αγώνα σημαντικό ρόλο έπαιξε η Εκκλησία, η οποία απετέλεσε την κιβωτό του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στα χρόνια της σκλαβιάς. Ο εθναρχικός ρόλος του Πατριαρχείου έδωσε στο σκλαβωμένο γένος το υποκατάστατο της καταργημένης κρατικής του υπόστασης.
Οι ιεροί ναοί ήταν οι χώροι, όπου διασώθηκε η γλώσσα και η θρησκεία, η ελληνοχριστιανική παράδοση και το ελληνοχριστιανικό ήθος.
Στην Εκκλησία οφείλεται κατά κύριο λόγο η διάδοση της Παιδείας. Σημαντικός είναι επίσης ο ρόλος της Φιλικής Εταιρείας στην προετοιμασία της εξέγερσης.
Αξίζει να θυμηθούμε τί χρωστάει η Επανάσταση στον εκπρόσωπο της Υπέρτατης Αρχής, το θερμό πατριώτη και πυρπολητή των ψυχών, Γρηγόριο Δικαίο ή Παπαφλέσσα, του οποίου η ορμή και το πάθος συμφιλιώθηκαν με τη σύνεση και σωφροσύνη των επιφυλακτικών και συντηρητικών αρχόντων, Παλιών Πατρών Γερμανού και άλλων, όπου αποφασίστηκε η επανάσταση και καθορίστηκε ως τελική ημερομηνία έναρξής της, η 25η Μαρτίου 1821, ημέρα του Ευαγγελισμού, για να συμβολίζεται η λύτρωση του ανθρώπου από την αμαρτία και η λύτρωση του Γένους από την σκλαβιά.
Ο μέχρι τότε αδύναμος και φοβισμένος ραγιάς ξεσηκώθηκε γεμάτος πατριωτικό ενθουσιασμό. Είχε πάρει την απόφαση. Οι δυσκολίες όμως ήταν μεγάλες. Η ισχυρή οθωμανική αυτοκρατορία δεν ήταν εύκολο να νικηθεί με άοπλους και απειροπόλεμους αγρότες και κτηνοτρόφους. Γι’ αυτό και οι πρώτες συγκρούσεις ήταν αποτυχημένες.
Αργότερα όμως νικηφόρες μάχες αναπτέρωσαν το ηθικό των Ελλήνων. Το πρώτο μεγάλο στρατιωτικό επίτευγμα στρατηγικής σημασίας ήταν η κυρίευση της Τριπολιτσάς όπου η ελληνική Επανάσταση είχε διασωθεί.
Ακολούθησε η καταστροφή της μεγάλης στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια. Το ίδιο συνέβη και στη Στερεά Ελλάδα όπου στα χέρια των Ελλήνων περιήλθαν κάποιες πόλεις και κάστρα των Τούρκων.
Αυτό το ανεπανάληπτο πανεθνικό κατόρθωμα του 1821, που οδήγησε στην παλιγγενεσία μας μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, δεν είναι δυνατόν να περιοριστεί στα πλαίσια μιας σύντομης πανηγυρικής ομιλίας.
Οι απλές ιστορικές νύξεις που θελήσαμε να προσφέρουμε, δεν έγιναν παρά ως ελάχιστες υπομνήσεις και προς επίκαιρη εθνική έξαρση, αλλά και για βαθύτερο πατριωτικό φρονηματισμό.
Γιατί η σημερινή ημέρα δεν είναι μόνο ημέρα εορτασμού και μνήμης. Είναι και ευκαιρία εθνικής περίσκεψης και προβληματισμού. Είναι ευκαιρία συναγωγής χρήσιμων διδαγμάτων για το παρόν και το μέλλον μας, ως ατόμων και ως λαού.
Ως χώρα περνάμε σήμερα τραγικές ώρες. Βρισκόμαστε στο χείλος της κατάρρευσης και της εξαθλίωσης, στα άγρια νύχια μιας νέας σκλαβιάς, οικονομικής αυτή τη φορά.
Διερχόμαστε με άλλα λόγια μια βαθιά οικονομική κρίση, που όμως κατά βάθος είναι κρίση πολιτισμού. Είναι προφανές ότι σε εκατόν πενήντα χρόνια ελεύθερου βίου, κινδυνεύουμε να χάσουμε μόνοι μας ό,τι οι πρόγονοί μας είχαν διατηρήσει τέσσερις αιώνες κάτω από τη χατζάρα του Τούρκου: τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμά μας!
Στις τραγικές ημέρες που περνούμε, οι αθάνατοι ήρωες του 1821 μπορούν να μας δείξουν και πάλι το δρόμο. Να μας διδάξουν με το ήθος τους και με τις πράξεις τους. Άοπλοι, αδύναμοι, ανοργάνωτοι, ανυπόδητοι, αμφισβήτησαν τη δύναμη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μιας ισχυρής αυτοκρατορίας που την έτρεμαν όλοι.
Λιτοί, φτωχοί μα υπερήφανοι, ορκίστηκαν να θυσιάσουν και τη ζωή τους για να γίνουν και πάλι ελεύθεροι.
Δικό μας ιστορικό χρέος σήμερα, είναι να μιμούμεθα την αυτοθυσία και την φιλοπατρία τους. Να καταδικάζουμε κάθε προσπάθεια κακόβουλης υποβάθμισης της εθνικής μας ιστορίας.
Να είμαστε υπερήφανοι για το παρελθόν μας και να μην το απαρνούμαστε, όποιο κι αν είναι. Να σεβόμαστε την ιστορία μας πρώτα εμείς, για να τη σέβονται και οι άλλοι.
Και το κυριότερο: όλοι οι Ελληνες να αποδεικνύουμε στην πράξη και καθημερινά, αφενός ότι σεβόμαστε και εκτιμούμε τους αγώνες και τις θυσίες των προγόνων μας, και αφετέρου ότι είμαστε σε θέση να κάνουμε καλή χρήση της ελευθερίας, την οποία εκείνοι με το αίμα τους μας χάρισαν.
Προπάντων να μην ξεχνάμε ότι «Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία» θέλει θυσίες για να την αποκτήσουμε και κυρίως για να την διατηρήσουμε".
|
